Twierdza Kłodzko

Zbudowana na wzgórzu nad centrum miasta, wraz z bastionami na Owczej Górze na drugim brzegu Nysy, Twierdza Główna jest unikalnym zabytkiem architektury militarnej, porównywanym często do twierdzy srebrnogórskiej. W miejscu gdzie się znajduje, na Fortecznej Górze istniał już w X w. gród należący do czeskiego księcia Sławnika, będącego ojcem św. Wojciecha. W związku z częstymi najazdami w XV wieku wybudowany tu został warowny zamek, a po jego zniszczeniu powstał potężny i nowoczesny system fortyfikacji austriackich. Budowa twierdzy rozpoczęła się w połowie XVII w. Rozbudowywana na przestrzeni lat przez Austriaków i Prusaków, stała się jednym z najpotężniejszych bastionów pruskiego Śląska. Dzisiejszy kształt pochodzi z końca XVIII wieku. Jest to najcenniejsze dzieło nowożytnej architektury obronnej w Polsce. Twierdza w Kłodzku miała największe znaczenie militarne na przełomie XVII i XVIII wieku, między innymi w czasach wojny francusko-pruskiej. Później przez wiele lat w twierdzy znajdowało się bardzo ciężkie więzienie. Od 1960 roku twierdza jest uznana za zabytek i służy turystom.
Obecnie niewielka część bastionów i podziemi dostępna jest do zwiedzania. Z tarasu widokowego rozciąga się wspaniały widok na Kłodzko i okolicę. Twierdza wraz z bastionami zajmuje powierzchnię prawie 20 ha. 

Twierdza widziana z lotu ptaka.